Ik heb een toet-toet-toeter

Vanmorgen vroeg uit de veren, want we wilden graag naar het “Kurba Sivichai Monument” rijden om de boeddhistische traditie ‘bin tha bat’ te zien. Hierbij lopen de monniken vanaf de tempel en klooster, langs de weg naar beneden, en weer terug, om hun (enige) maaltijd voor die dag te verzamelen. Het eten wordt geschonken door de locals. Het uiteindelijk doel hiervan is, voor zover we het hebben begrepen, spirituele vrijheid.
De wekker van ons ging, synchroon, om 4.30! Dit keer geen overheerlijk ontbijt meer met muesli, want de mieren hebben de zak overgenomen…. Helaas er dus maar erg kort van kunnen genieten. Maar in de plaats was er vandaag gekomen dat we een lekker bruin broodje hadden met verse pindakaas! Ook lekker. Om 5.30u waren we klaar om weliswaar op onze scooters te stappen. Voor Merel een hele nieuwe uitdaging, die had nog nooit op een scooter gereden, maar uiteindelijk prima geslaagd. Van linker naar rechterbocht de berg op tot aan de tempel. We hadden de dag ervoor al wat fruit gekocht om te schenken aan de monniken (want we hadden gelezen dat dat gebruikelijk is), maar verder hadden we geen idee wat de bedoeling was. Als twee overduidelijke toeristen liepen we wat heen en weer langs de weg, waar groepjes monniken tevens langs liepen naar beneden. Uiteindelijk de makkelijke weg gekozen; aangesloten bij locals en hen nagedaan in het schenken van eten in de messing schaal die ze bij zich dragen. Beetje ongemakkelijk gevoel, maar wel mooi om te zien hoe dit ritueel plaatsvindt! Als ze het eten hebben ontvangen kniel je neer en spreken ze een zegen over je uit. Hierna gaan ze weer terug naar het klooster.
Alles bij elkaar zijn er na dit ritueel heel veel vragen bij ons omhoog gekomen over het boeddhisme, dus nog flink wat te lezen!
Hierna hebben wij onze tocht voortgezet naar de “Wat Prathat Doi Suthep” tempel die in het “Doi Suthep Pui National Park” staat. Erg mooie route met rimboe om ons heen en zelfs een watervalletje. Het uitzicht was telkens ver te zoeken, alsof we in de wolken reden want alles over de rand was wit. De tempel is goud goud en nog meer goud, met mensen eromheen die hun gebed doen en toeristen zoals wij. Na de tempel zijn we doorgereden naar en dorpje in de bergen met daar vlakbij een bloementuin en waterval wat een stukje minder romantisch was dan dat het werd gebracht bij de entree. Maar ach, de 10 bath was het waard om toch wat foto’s te maken die qua plaatje mooi zijn, alleen als je er loopt weet je hoe het zit:). Het dorpje was knus met allemaal leuke winkeltjes. Wij hebben ons daar zeker 2 uurtjes vermaakt met rondlopen en lunchen.
Omdat we de dag zo vroeg waren begonnen, hadden we na het National Park nog ‘tijd over’. Na een blik op de kaart zijn we met te scooter een stukje rand Chiang Mai centrum gereden en terecht gekomen bij “Wat Umong”, waarvan wij dachten dat het wat tempels bij elkaar waren. Echter na de eerste mensen (toeristen) te zien die in mediterende houding zaten, werd onze houding juist wat gespannen. Waar zijn we terecht gekomen?? Wat verder lopend steeds meer monniken die in slow-motion lopen (dus mediteren?) en zelfs monniken in een minitentje in mediterende houding. Duidelijk wordt dat er veel monniken op het terrein wonen en het blijkbaar ook voor toeristen toegankelijk is om tevens te mediteren. Met alle huisjes bij elkaar lijkt het een Thais Landal Greenpark, maar dan zonder zwembad, gillende kinderen en barbecue voor het huisje. Wat een rust, je zou er de kriebels van krijgen.
Ook na dit avontuur was er nog tijd om met de scooter rond te rijden, dus leek het ons een goed plan om alvast een treinkaartje te halen voor morgen. Het duurde even voordat we er waren, door vele hoofdwegen en wegen waar het eenrichtingsverkeer of ingewikkeld om aan de andere kant te komen is, maar het is gelukt. Het tochtje bleek alleen wel voor niks, want om een treinkaartje te kopen hadden we ons paspoort nodig. Slim! Wel weten we het tijdschema nu om een planning te maken voor morgen en waren de smoothies daar lekker, dus niet helemaal voor niks.
De dag hebben we afgesloten met nog een klein rondje op de Chiang Maise avondmarkt en het eenvoudig gehouden met een hapje en drankje bij het hotel. Om 23.00u beide helemaal gesloopt, omdat het toen al een hele lange dag was voor ons….