In god we trust

Vanmorgen om 5 uur stonden we klaar voor vertrek. Alle koffers en tassen waren uitgezocht en opgeruimd en helemaal klaar voor de 3 vluchten de komende 36 uur. Tijd om te beginnen aan onze lange reis naar huis. Met de taxi werden we weer naar Cebu city gebracht voor onze vlucht naar Manilla. Helaas had hij best doorgereden en moesten we bij aankomst nog drie uur wachten voor vertrek. Alle winkeltjes 3x gezien, koffie/thee gedronken, chocoladetaart gegeten en nog maar een keer extra naar het toilet. Want ja, we hadden toch niks te doen. Uiteindelijk was de vlucht ook nog ruim 1,5 uur vertraagd. Voor zover we het hebben begrepen was de luchthaven van Manila een half uur dicht geweest en alle vluchten daarheen vertrokken dus later. Ach ja, we hebben ons prima vermaakt. Vlucht naar Manila duurde weer ongeveer een uur. Opstijgen, dalen en je bent er. De stad waar we begonnen zijn deze reis. Met de twee flatgebouwen, waar hoog bovenop de lichtgevende tekst te zien is met de woorden "In god we trust". De woorden die ons telkens weer in de buurt van ons hotel brachten, want die waren we steeds kwijt in de drukke stad. (En de woorden die we de hele reis nog regelmatig zijn tegengekomen en zelf als een soort leidraad hebben gebruikt tijdens alle avonturen). Raar om weer terug te zijn. Omdat we in eerste instantie ongeveer 6 uur overstaptijd zouden hebben, hadden we al een hele planning gemaakt. We wilden nog naar de supermarkt en in de laatste zon zitten. Bij aankomst leek het ons de beste oplossing om met de taxi weer naar de Mall of Asia te gaan. Daar konden we onze bagage even opslaan, zodat we daar niet mee liepen te sjouwen. Maar natuurlijk moesten we met de taxi door het drukke Manila en hadden we bij aankomst nog maar ongeveer een uur de tijd om weer terug op het vliegveld te komen. Een race tegen de klok! We wilden heel graag een broodje bij de french bakery, want die waren zo lekker! Helaas, blijkbaar was iedereen vandaag vrij en allemaal in het winkelcentrum. Wachttijd voor een broodje: 30min! Dat redden we niet. Doorgerend naar onze volgende doelen en precies op tijd terug om de bagage te halen. Overigens geen zon meer gezien. Toen nog wachten op een taxi en wonder boven wonder waren we zelfs nog 5 min te vroeg terug op de luchthaven! Daar weer inchecken (we zijn inmiddels expert daarin, we gaan steeds sneller door de douane en poortjes en controles heen...), nog héél even de laatste winkeltjes bekijken (onze laatste filipijnse peso's hebben we uitgegeven aan een bus pringles. Nog 2 peso korting gekregen ook, want die kwamen we tekort) en weer door naar de gate om te gaan boarden! We zijn nu inmiddels al ruim 16 uur onderweg, vanaf het moment dat we het hotel verlieten, maar je kan niet zeggen dat we ons verveeld hebben! Eenmaal in het vliegtuig bleek dat niet alleen de straten van Manila te druk zijn, maar ook het vliegveld! We hebben meer als een uur vertraging gehad, omdat we moesten wachten tot we mochten opstijgen. Probleem is wel dat we in Singapore maar ongeveer een uur overstaptijd hebben en nu het maar de vraag is of we dat gaan redden. Even navragen bij de stewardess. Het antwoord luidde als volgt: als er meer mensen zijn in dit vliegtuig die de vlucht naar Amsterdam moeten halen, dan zullen ze op jullie wachten. Zijn er weinig mensen, dan hebben jullie pech en missen jullie de vlucht... Lekker dan, en in Singapore hadden we ook al een strakke planning gemaakt van wat we nog wilden doen (zoiezo de 21 singapore dollars opmaken die we nog hebben van de heenreis). Dus of het wordt rennen naar de gate om het vliegtuig te halen, of we hebben straks uuuuren de tijd om alles te doen wat we nog wilden doen. De komende 2 uur zitten we nog in de lucht en hebben we nergens invloed op. Er wordt er goed voor ons gezorgd. Tijd voor het diner. Wordt vervolgd...