Achter de schermen

Naast al het avontuur wat op ons af is gekomen in onze reis, zijn er natuurlijke ook vele mondelinge reflecties geweest over wat we allemaal hebben gezien en beleefd. Omdat ook dit onze reis heeft gemaakt zoals deze was vinden wij dit toch nog een verslagje waard.
De eerste kennismaking met het land was is Manila, wat voor ons echt een binnenkomer in de andere wereld was. Zo veel drukte, armoede en viezigheid. Onze indruk;
- Wat is iedereen klein! Mannen en vrouwen zijn allemaal ongeveer 1.50 meter! Er wordt dus ook letterlijk tegen ons op gekeken. Twee blanke reuzen! Doordat de mensen klein zijn, is ook veel op hun formaat gemaakt. Douchen alsof je de lambada doet, squads doen als je in de spiegel wil kijken en even op de wc over het muurtje bijpraten werd voor ons daar de normaalste zaak.
- De mensen zijn super behulpzaam. Ze willen je overal bij helpen (met de hoop natuurlijk dat het geld oplevert). Vooral in Manila hoorde we de hele dag: goodmorning ma'am, can I help you ma'am? Ze houden ook overal de deur voor je open, tillen je koffers en lopen met je mee als ze je ergens mee kunnen helpen. Het woordje ma'am hadden we de eerste dagen al zo vaak gehoord, dat we er allebei al snel gek van werden!
- Werkloos en arm. Er is een gigantisch contrast tussen arm en rijk. Het merendeel is zover we hebben gezien arm. Hutjes die net zo groot zijn als onze badkamer, is voor vele de woonplek en daar de normaalste zaak van wereld.
- Het land is duidelijk niet toeristisch ingesteld. Dat terwijl het toch een hele goede inkomstenbron is voor het land. Maar toch overal waar we komen staan we in de spotlight en is het zelfs zo bijzonder dat de lokale bevolking een foto met ons wil. Wie weet komen we nog in de Filipijnse krant?!
- Er wordt op elk moment van de dag, op elke plek geslapen. Zoveel mensen kom je tegen die even een siësta houden. Zelfs op het moment dat we de watervallen bezoeken en we even gaan ontspannen, ziet onze gids de mogelijkheid om ook even een paar minuten zijn ogen dicht te doen.
- Een klein vrouwendetail: de vrouwen scheren zich niet.... Heel bijzonder. Al valt het ook op dat de haargroei bij zowel mannen als vrouwen erg summier is. Een evolutionaire reden..?
- Mannen hebben over het algemeen een erg slechte huid. Bijna allemaal hebben een pokdalig gezicht. Niet erg aantrekkelijk om naar te kijken. Al moeten we ook zeggen dat het opviel dat de mannen op het eiland Palawan er een stuk beter uitzagen. Beter verzorgd, betere huid.
- Langs de weg staan overal mannen. Ze hebben meestal hutjes waar ze met een stuk of 8 mannen relaxen en zodra ze toeristen zien komen ze vragen of ze je ergens naar toe kunnen brengen, je iets kunnen verkopen of dergelijk. Er zijn duidelijk te weinig banen voor het aantal mensen. Een trycycle rijden is een goed beroep, maar als er vervolgens in een drop nog honderden chauffeurs zijn is de kans dat je goed kan verdienen al meteen gedaald naar een diepte punt. Zo gaat het ook met vissers, bootmannen, etc.
- Dan is natuurlijk opvallend dat er overal Engels wordt gesproken en geschreven. Ideaal als toerist! Het Tagalog is overigens moeilijk te begrijpen. We hebben wat woordjes proberen te leren, maar niet helemaal een succes. We hebben ons overigens laten vertellen dat het Tagalog een mix is van Spaans, Engels, Chinees, Arabisch en Japans. Niet gek met de geschiedenis die het land heeft met allerlei landen die graag de Filipijnen als kolonie wilden hebben (zelfs Nederland).
- Wat overigens in de supermarkt opviel: alles wordt verkocht in klein-verpakking. Shampoo, pampers, wc-rollen en dergelijk kan je alleen als mini kopen of per 1 stuk. Heel bijzonder. De zeep is trouwens overal 'whitening soap'. Dat wij in de volle zon willen liggen, wordt daarom ook echt niet begrepen. Het is toch veel mooier om wit te zijn...?

Zo met dit allemaal op een rij, zullen we onze belangrijkste gedachtes over de Filipijnen wel gedeeld hebben. We moesten erg wennen, maar al snel zijn we van het land en vervolgens ook de mensen gaan houden. De openheid en gastvrijheid is totaal anders in Nederland. Een domper bij thuiskomst, maar een extra warm gevoel wanneer we terugdenken aan onze reis!