Keep on swimming, swimming, swimming.

Yes, we werden wakker en het eerste waar opviel was dat het zonnetje weer scheen.  Dat begin toverde meteen een glimlach op ons gezicht. Het volgende nieuws was namelijk ook dat we vandaag wel met de boot mee konden voor eilandhopping. De verzamelplaats voor het vertrek was twee restaurantjes verder. Perfect! De boot opstappen was, zoals de vele dingen hier, een klein avontuurtje opzich. We liepen vanaf het restaurant direct het strand op de zee in en vanuit het water de boot op klimmen. Op ze Filipijns kunnen we wel zeggen.  Met de boot zouden we vijf eilanden af gaan. De boottocht op zich was al erg mooi. Mooie halfbewolkte lucht met allerlei eilanden om ons heen die voornamelijk bestaan uit krijtrosten met veel groen erop. Bij het eerste eiland strandde we op een mooi wit strand met vlak langs de kust vele rotsen genengd met koraal onder water.  We hadden daar de mogelijkheid om even te snorkelen en te genieten van zo'n prachtig stukje strand. Merel heeft Nemo gevonden vol enthousiasme. Na een half uur weer de boot op klimmen en op naar het volgende eiland. Dat eiland bestond naast eveneens mooi wit strand ook een kleine rotsopening waarbij er aan de andere kant nog een gesloten meertje was, de 'secret lagoon'.  Hier zijn we even een kijkje gaan nemen. Bijzonder om ineens in een meertje omringt te zijn door zulke hoge rotsen en bijna de uitgang niet meer te kunnen zien. Na deze ervaring klommen we weer op de boot naar het derde verrassing. We kwamen aan op een prachtig strand met, je raadt het niet, wit zand en licht blauw water. Door de wilde golven was het niet mogelijk om hier te snorkelen, maar wel perfect om even te chillen in de zon. Ondertussen waren er ook verschillende Filipijnse mannen aan de slag gegaan om een lunch te bereiden. Overigens zijn er vele boten die dezelfde tour maken op hetzelfde moment. Dus een strand raakt dan al snel redelijk bevolkt. Maar het voordeel is dan dat er wel vele Filipijnen zijn die zich van bootman (kapitein kunnen we ze niet noemen..) omtoveren tot kok. Geweldig! Werkelijk waar, want er werd vis en kip gebarbequed, fruit gesneden, salades gemaakt en zelfs decoratie gemaakt om het eten op een smaakvolle manier te presenteren. Ondertussen zaten we 5 minuten in de zon, 5 minuten in de regen en weer in de zon.  Zo bleef het een beetje doorgaan. Onze koks hebben dan in een mum van tijd een oplossing: zeiltje, touw, zes balken en er staan een tentje wat in ieder geval het eten droog houdt. Niet veel later ging al onze aandacht naar het bos, want na wat gekraak zagen we twee hagedissen aan het knuffelen, wat eigenlijk een machtstrijd bleek. De twee stonden op nog geen 2 meter van ons vandaan. Na dit schouwspel mochten we gaan genieten van de lunch.  Voor het eerst was het Filipijnse eten lekker! Buikje rond, klaar om weer verder op avontuur te gaan. De volgende stop was bij de ingang van een 'small lagoon'. We gingen de tocht zwemmend vervolgen. Voordat we het water insprongen kregen we nog de informatie dat er in het water kleine visjes zwemmen die bijten als waarschuwing als je te dichtbij hun huisje komt. Mmm... met enige argwaan het water in.  Het was een flink stuk zwemmen naar de opening van de lagoon. Eenmaal daar een grote diepte onder ons en weer prachtige krijtrotsen om ons heen. Er vloog ook een mooie vogel heen en weer,  genaamd King Fisher. Die googlen we nog even. Aan het einde van het meer was een kleine opening naar 'dating lagoon'. Wanneer we door de opening zwemmen komen we in een kleine grot met water waar door een smalle spleet het licht mooi naar binnenvalt.  Vanaf de buitenkant ziet het er eng uit om naar binnen te gaan,  maar eenmaal binnen is het erg mooi, een mooie plek om te daten volgens de fantasierijke Filipijnen.  Op de zwemtocht terug heeft Merel inderdaad ondervonden dat er bijtende visjes zijn, maar gelukkig stelde het niet veel voor. Onze laatste bootrit bracht ons naar de 'big lagoon'. Om binnen de lagoon te komen werd ons verzocht om met z'n alle voorop de boot te zitten, zodat de motor achterop de boot omhoog zal komen en we met twee bootmannen naast de boot door het ondiepe water konden varen. Weer zo'n mooie Filipijnse oplossing om toch te bereiken wat je wil. De lagoon was inderdaad erg groot. Het bleek ook een plek te zijn waar af en toe bruiloften worden gevierd door een groot drijvende plateau in het midden te hebben en langs de rotsen allemaal lampjes te hangen. Hoe speciaal zal dat zijn! Overigens is het ook een plek waar  Expeditie Robinson van Zweden is opgenomen. Voor ons een bijzonder gegeven, omdat dat programma toch wel een favoriet is! Terug weer op de orginele manier door het ondiepe water vonden we nog mooie zeesterren die we vanaf onze hand hebben kunnen bewonderen. Onze bootmannen vonden even later een dode vis van zeker 80 cm die nog vers was, dus ook voor hun een gelukmoment! Eenmaal weer terug aan land waren we allebei toe aan een douche en zelfs de minimale straal die we hier hebben was lekker. Fris en fruitig hebben we kennis gemaakt met Myra, onze contactpersoon van Filitravel. Wat een lieverd! Zij reist op dit moment ook door de Filipijnen en heeft twee dagen een kamer naast ons. Wat betreft de typhoon zag zij tot nu toe overigens geen moeilijkheden. Toch fijn dat we haar nu zo makkelijk om advies kunnen vragen aankomende dagen. De rest van de avond hebben we ingevuld, zoals eerder voorspeld, bij de Pukka Bar. Lekker eten, smoothies/cocktails, gezellige muziek, gastvrije mensen en de klapper van de avond een grote vallende ster die vanaf het veranda van de bar hebben kunnen zien.  Geweldig! Na onze gezellige avond liepen we over het strand met het water tot onze knieen terug naar ons hotel. Wat een passende afsluiting van deze geweldige dag! Wat waren we dankbaar dat de zon ons vandaag niet in de steek heeft gelaten!